W ostatnim czasie nanokompozyty polimerowe na bazie gliny staly się nową klasą materialów i przyciągnęly znaczne zainteresowanie oraz inwestycje w badania i rozwój. Wynika to w dużej mierze z ich nowych i często znacznie lepszych wlaściwości mechanicznych, termicznych, barierowych i wilgotnościowych w porównaniu z ich makro- i mikro- odpowiednikami. Są one rozważane do zastosowań w wielu różnych obszarach, takich jak przemysl lotniczy, morski, elektroniczny, sportowy i motoryzacyjny. W niniejszej książce przedstawiono badania eksperymentalne dotyczące synergistycznego dzialania bezhalogenowych środków ogniochronnych oraz wplywu nanoglinki na wlaściwości termiczne i ogniochronne nanokompozytów na bazie winyloestru. Badania dyfuzji wilgoci przez nanokompozyty polimerowe koncentrują się glównie na prawie dyfuzji Ficka i zastosowaniu modelu Langmuira do ich zachowania dyfuzyjnego. Omówiono glównie wplyw odstępu podstawowego niemodyfikowanej i organomodyfikowanej nanoglinki na zachowanie dyfuzyjne nanokompozytów.