Koncentrując się na relacji między ksztalceniem nauczycieli a praktykami czytania i pisania, książka ta identyfikuje i analizuje codzienne sytuacje w szkole, które stopniowo ujawniają się jako zlożona przestrzeń w jej wielorakich relacjach. Z tej perspektywy praktyki związane z umiejętnością czytania i pisania, w ich rozwoju spolecznym, nie są teoretycznie latwym pojęciem, ponieważ obejmują glównie dyskusję na temat edukacji w kontekstach glęboko naznaczonych nierównościami spolecznymi. Tak więc myślenie o edukacji z tej perspektywy oznacza zaproponowanie refleksji nad dzialaniami edukacyjnymi opartymi na zrozumieniu różnych realiów spolecznych, w których znajdują się jej uczniowie. Niniejsza książka, będąca wynikiem projektu badawczego na studiach magisterskich, koncentruje się na wkladzie programu ksztalcenia ustawicznego w praktyki pedagogiczne opracowane w cyklu alfabetyzacji i ma na celu wzbudzenie refleksji nad niektórymi aspektami uważanymi za kluczowe dla rozwoju edukacji wykraczającej poza nakazy polityczne i ekonomiczne.