Świadoma sedacja jest szeroko stosowaną techniką farmakologiczną w stomatologii dziecięcej w celu opanowania lęku i zwiększenia wspólpracy u mlodych pacjentów podczas zabiegów stomatologicznych. Polega ona na podawaniu środków uspokajających w celu osiągnięcia stanu obniżonej świadomości przy jednoczesnym zachowaniu zdolności pacjenta do reagowania na polecenia slowne i odruchy obronne. Niniejsza rozprawa bada różne aspekty świadomej sedacji, w tym jej wskazania, przeciwwskazania, farmakologię i różne drogi podania. Szczególny nacisk polożono na protokoly bezpieczeństwa, wytyczne dotyczące monitorowania pacjenta oraz rolę sedacji w zarządzaniu zachowaniem. Omówiono zastosowanie środków takich jak podtlenek azotu, midazolam i ketamina, wraz z ich zaletami i ograniczeniami. Dodatkowo, w rozprawie dokonano przeglądu skuteczności świadomej sedacji w poprawie wyników leczenia i doświadczenia pacjenta przy jednoczesnym zminimalizowaniu dyskomfortu. Praca ta przyczynia się do zrozumienia świadomej sedacji jako istotnego narzędzia w praktyce stomatologii dziecięcej, wspierając jej rolę w zapewnianiu bezpiecznej i skutecznej opieki stomatologicznej dla niespokojnych i niewspólpracujących dzieci.