Od lat 90. gospodarka brazylijska wkroczyla w nowy etap rozwoju i integracji z rynkiem międzynarodowym, co wynikalo z dwóch wydarzeń otwarcia gospodarki i stabilizacji cen, osiągniętej dzięki wprowadzeniu w 1994 r. planu Real. Należy dodac do tego przyjęcie plynnego kursu walutowego i systemu celów inflacyjnych, polityk/instytucji, które zasadniczo zmienily kierunek polityki makroekonomicznej, co mialo wplyw zwlaszcza na sektor produkcyjny. Na uwagę zasluguje trajektoria przemyslu przetwórczego, który odnotowal staly spadek swojego udzialu w PKB, a także zmniejszenie salda handlowego produktów przemyslowych, zwlaszcza tych o większej zawartości technologicznej, przy jednoczesnym powrocie do towarów i produktów podstawowych. Zjawisko to, które mialo miejsce równolegle ze slabymi wynikami i rosnącą wewnętrzną i zewnętrzną niestabilnością brazylijskiej gospodarki, wywolalo intensywną debatę na temat zachodzących zmian strukturalnych, ich przyczyn i konsekwencji dla rozwoju kraju, co stanowi przedmiot niniejszego badania, opartego na teoretycznej, historycznej i empirycznej analizie tematu.