Przedmiotem niniejszego badania byla ocena uczenia się w szkolnictwie wyższym, w kontekście kursu pedagogicznego na kampusie Jequié Uniwersytetu Stanowego Poludniowego Zachodu (UESB). Celem byla analiza praktyk oceniania opracowanych przez nauczycieli szkolnictwa wyższego, w oparciu o relacje ustanowione z programem nauczania. W tym celu ramy teoretyczne, na których opiera się niniejsza rozprawa, opierają się na badaniach Stufflebeama i Shinkifielda, Pophama, Luckesiego, Hoffmanna, Vianny, Mendesa i innych. Podmiotami badań byli nauczyciele i studenci biorący udzial w kursie. Dane zostaly zebrane za pomocą wywiadów z nauczycielami, kwestionariuszy zastosowanych wobec studentów oraz dokumentów dotyczących oceny uczenia się z Ministerstwa Edukacji, Uniwersytetu i kursu pedagogicznego. Analiza danych wykazala, że nauczyciele mają koncepcję oceniania ksztaltującego, które sluży uczeniu się uczniów. Dane wykazaly jednak, że opracowane praktyki oceniania koncentrują się na instrumentach takich jak testy, seminaria i praca grupowa oraz faworyzują pracę grupową jako metodologię oceny, ze szkodą dla procesów indywidualnych.