Dywersyfikacja eksportu jest uważana za skuteczny środek pozwalający uniknąc niepewności w handlu międzynarodowym, osiągnąc stabilnośc dochodów z eksportu i zapewnic dlugotrwaly, zrównoważony wzrost gospodarczy. W niniejszym opracowaniu badamy czynniki makroekonomiczne i strukturalne wplywające na dywersyfikację eksportu i staramy się wypelnic lukę w istniejącej literaturze, analizując empirycznie wplyw tych czynników na obie formy dywersyfikacji eksportu, tj. dywersyfikację produktową i dywersyfikację geograficzną, przy użyciu zlożonego wskaźnika dywersyfikacji eksportu, a także badamy rzeczywisty wplyw polityki dywersyfikacji eksportu na wzrost eksportu i ogólny wzrost gospodarczy, testując hipotezę dotyczącą strategii wzrostu opartej na dywersyfikacji eksportu w Korei Poludniowej. Wyniki empiryczne pokazują, że rząd koreański odegral kluczową rolę w pomyślnej realizacji strategii dywersyfikacji eksportu. Ponadto dowodzą one, że strategia wzrostu eksportu polączona z polityką dywersyfikacji eksportu ma znaczący wplyw na wzrost gospodarczy w porównaniu z samą strategią wzrostu eksportu.